Dieta szopów składa się w 40% z bezkręgowców, w 33% z roślin i w 27% z kręgowców. Wiosną i wczesnym latem żywią się głównie owadami, robakami i innymi zwierzętami występującymi obficie w tej porze roku, ale preferują owoce (np. żołędzie) i nasiona, m.in. orzecha włoskiego, które pojawiają się późnym latem i jesienią i stanowią bogate źródło kalorii ważnych dla budowy podściółki tłuszczowej na zimę.

Mimo że w ostatnich dziesięcioleciach szopy nauczyły się radzić sobie na słabo zalesionych terenach, nadal polegają na pionowych strukturach, na które wdrapują się, gdy czują się zagrożone. Unikają otwartych przestrzeni i terenów porośniętych lasem bukowym, ponieważ kora tych drzew jest zbyt gładka, aby się po niej wdrapać. Dziuple w starych dębach lub innych drzewach oraz jaskinie skalne są najczęściej wybierane przez szopy na schronienia służące do snu, zimowego letargu i wychowywania młodych. Jeśli tego typu kryjówki są niedostępne, szopy chronią się w norach wykopanych przez inne ssaki, na gałęziach drzew lub w przepustach odprowadzających wodę na terenach miejskich.

Samce są poligamiczne. Ciąża trwa 60-70 dni. Samica rodzi od 1 do 7 (najczęściej 3-4) młode. Gniazdo opuszczają już po 10 tygodniach. Po roku stają się samodzielne. Samice osiągają dojrzałość płciową po roku, samce po dwóch latach.